23. Parçeyek ji Helbesteke Bi Dawî Nehatî/Tengezar Marînî

Westana evînê
Saw, li bîra te tê,
dema dilê min hat ser perenga hêrzê
asîman ji lewlewê ket.
Kî wê rahêje wî bayî?
Xewn di nav mista rûbarekî serxweşket.
Tariye heyv/ Asîman jî,
di yekîniyên min serî radikî.
Tîrêjên te serhişk, ji cîhan min dabirayî,
li ser palgeh bendewarê destê te me
Mobile û ez xemên xwe li nav agahiyan belav dikin.
Kolan û tevnênên Internêtê,
dijberiyên dorpêçkirî.. Wisa mijdar, wisa dîmenê te li ber çavên min.
kî xwe davêje nav gumanan?
Çi di çavên te de gavên xwe bi bawerî davêjin?
Kôlanên min ji keysebazan tije ne;
Kenên sar in bajarên me. Bi sarî dikenî.
Ez vê demê dihedinînim, serpêhatiyên salan dibêjim..
Destên min reşehişkokî bûne.
Li ser wî dîwarî wêneyekî bi awireke melûl,
kulên salan di bêdengiya min û te de diçêne.
Dem li ber çûnê ye, zor e.
Ji pencera oda xwe, ya berê wê li rêyeke dilşikestî,
çavên min bi serxweşekî ket.
Wisa digirî, hinavê min herişand..
Li ser eniya wî çend derd û hinek kelmêş li hev civiyanbûn
Baskên xwe berba dikirin
Deng bi meya bêrîkirin bêhş ketibû. Li hêla din.. hizra min bi tenê.
Min xwe bo germa şevê amade dikir
Bêcirî, min zarokaniya xwe anî bîra xwe,
min tu anî bîra xwe.
Çend kevokên serjêkirî..
Ji nişka ve, sîbera helbestvanî diyar bû..
Di laşê min de qurtek av nema ye.
Ya mayî dibe rondik
Sîbera te min dorpêçdike
Ez ji Şîn û girî westiyam
Ji min re bibêje,
ev gor ji bilî hestiyan çî din veşartine:
Ba digirî, hawîrdora min dikeve
Derya di helbestê de
Kesk dinivîsim, xwîn diherike